Koszula Hieronim Bosch - Zstąpienie Chrystusa do piekieł

Koszula męska na motywach malarstwa Hieronima Bosha - obraz "Zstąpienie Chrystusa do piekieł"

Bawełna 100%

Technika Boscha różniła się od stylu innych malarzy holenderskich sposobem nakładania farby. Podczas gdy sztukę flamandzką cechowała ogólnie delikatna, „nierzeczywista” powierzchnia malowideł, obrazy Boscha charakteryzują się chropowatą fakturą. Jako pierwszy malarz w Europie Północnej w swoich dziełach pozostawiał wyraźne ślady pędzla, nie dążył do wygładzenia powierzchni. Taki zabieg służył dla podkreślenia ekspresji, która często stanowi dopełnienie do treści dzieł. Artysta nie preferował innowacji w użyciu materiału, malował zgodnie z tradycją sięgającą gotyku, nakładając na biały podkład deski najpierw czarny kontur kompozycji, a następnie za pomocą cielistej podmalówki zaznaczał rozkład walorów, na końcu dopiero cienką warstwą nakładał kolorowe farby. Hieronim Bosch wielką wagę przykładał także do przedmiotów, postaci, stworzeń rozmieszczonych w dalszych planach, mimo pewnego spłaszczenia przestrzeni elementy rozmieszczone w głębi tworzą na równi z pierwszym planem ważną część treści obrazu. Szczegóły, elementy tła, są wykonywane z nie mniejszą precyzją, niż główne postaci i motywy. Przykładami są dzieła z dojrzałego okresu twórczości, Pokłon Trzech Króli, Tysiącletnie królestwo (część środkowa Ogrodu rozkoszy ziemskich), na którym z wielką rzetelnością zostały przedstawione maleńkie postaci potomków Adama, Kuszenie Św. Antoniego lub Epifania, z jej sugestywnym przedstawieniem Jeruzalem.

Bosch korzystał z szerokiego wachlarza barw. W pierwszej fazie twórczości kolorystyka jest achromatyczna, nasycona oscylująca wokół żółci, czerwieni, błękitów i brązów. W następnej dokonuje szeregu zmian, polegających na wzbogaceniu tonacji barwnych lub zminimalizowaniu barw do kilku, a nawet jednej. Przy użyciu wielu tonacji jednej barwy powstał m.in. dyptyk Piekło i Potop (Rotterdam) oraz Msza św. Grzegorza, umieszczona na zewnętrznych skrzydłach Epifanii. Ingerencja innych barw jest tu niewielka. W podobnym stylu namalował Wędrowca, gdzie tonacja barw oscyluje wokół szarości i brązów. Nieobca artyście była także technika grisaille (odwrocie Świętego Jana na górze Patmos). Doświadczenia z walorem i kolorem Bosch połączył w ostatniej fazie twórczości.

Narysował wiele szkiców, część z nich stanowiła punkt wyjścia do obrazów. Z prac Boscha zachowały się szkice różnych postaci (głównie wieśniaków, żebraków i kalek), fantastycznych stworów, albo karykatur będących połączeniem obu tematów. Zachowały się też szkice do „Statku szaleńców” i „Śmierci skąpca”, z których potem korzystał Pieter Bruegel starszy i jego synowie. Szkice te przedstawiają nie tylko kompozycyjny układ dzieła, ale też wiele szczegółów, które w znacznej części twórca powielił w obrazie. Szkicował piórem, oszczędzając przy tym powierzchnię papieru.